Zasnęło serduszko Buby, nam pozostała pustka … nie doczekał domu, był kochany, nie był niczyj, był nasz, ten wyjątkowy pies zamieszkał w wielu sercach … Buba czekaj na nas…
A gdy się wypełniły dni i umrzeć przyszło latem,
przez most tęczowy przeszły psy. – Równiutko. Łapa w łapę.
Od łap tysięcy dudnił most, deszcz krwawy smagał ziemię,
a one szły, i szły, i szły, ból niosąc i cierpienie.
Anioł zastukał w boże drzwi,:- „Mój Panie, już są blisko”-…
Popatrzył w oczy pełne łez, choć przecież znają wszystko.
U zejścia z mostu stanął Bóg- pobladły, wargi drżące-
-jak tu utulić wszystkie psy, gdy idą ich tysiące?..
Jakimi słowy błagać ma Bóg psy o wybaczenie
za to, że wierząc w obraz swój, dał człowiekowi Ziemię.
